woensdag 19 december 2012

Tijd voor een nieuw bericht! Er is ook zoveel gebeurd!

Mijn tijd bij de ADO zit erop. Het werd echter wel onderbroken door een crisisopname vorige week.
Ik raakte de controle over mijn alters kwijt op woensdag en na heel wat gedoe van politie en hulpverlening ben ik op de gesloten afdeling van Rijnveste terecht gekomen. Wat zonde, want het leek zo goed te gaan, na de bruggenloop (ook weer een langzame maar prachtige ervaring!), dan toch weer die crash. Twee nachten op de afdeling from hell was genoeg om het weer thuis te proberen.
Dit ging. Met de hulp van middelen. Het was aan het schreeuwen van binnen.
Maandag de draad weer opgepakt en na de ADO naar de fysio geweest. Die verklaarde doodleuk dat de pijn in mijn knie niet meer zo erg kon zijn na zo'n lange tijd en noemde de pijn psychisch. Daar schreef hij drie kantjes over in een brief aan de chirurg waar ik de volgende dag een afspraak had en uiteindelijk 2 regels over wat hij nou uiteindelijk gedaan had. Ik werd kwaad en liet hem de brief flink inkorten. Het gaat de chirurg immers niks aan welke problemen ik heb en het boeit hem ook niet bleek de dag erna. Een blik op mijn knie en het was duidelijk; ik moet weer onder het mes. Hij zei niks over de brief van de fysio, alleen dat de fysio het totaal had verknald. Niks niet psychisch, gewoon foute foute boel!
25 Januari word ik weer geopereerd. Tot die tijd mag ik rustig blijven trainen en dat heb ik vanavond dan ook gedaan. Er was kerstloop op de club en dat was super!
We moesten een speurtocht doen waarbij we door Oegstgeest renden langs allerlei locaties en achter trainers aan, die de laatste aanwijzing hadden. Geweldig! En omdat je zo bezig bent met die aanwijzingen merk je niet dat er toch wat kms in de benen gaan zitten... Dus tegen het einde heb ik besloten terug te keren naar de club en mijn team het af te laten maken, omdat ik het rustig aan moet doen met mijn knie.
We werden uiteindelijk tweede en daarna hebben we nog een hoop lol gehad op de kerstborrel.
Nu kan ik niet slapen en denk terug aan vandaag. Mijn laatste dag ADO. Ik ben er klaar mee. Maar hoe nu verder? iig mijn nieuwe baan bij de wereldwinkel en hopelijk een doorverwijzing naar het CIB om weer aan de slag te gaan met mijn DIS.
Poeh. Dusssss. Het leven is mooi en goed kut.

maandag 26 november 2012

Leven en lopen

Lieve allemaal!

Ik schrijf veels te weinig op mijn blog, daarom weer even een uppiedate!
De knie gaat beter, we hebben zelfs weer een funrun kunnen lopen: De westrandwegrun. 10 Km tussen de Sinterklazen, zwarte Pieten en kerstbomen. Er werd heel wat gezongen en gefeest. Het was geweldig! Met mijn knietje heb ik toch een mooie 1.10.00 gelopen (ok jajaja, mijn PR op de 10 is 52 minuten, maar ik ben allang blij dat ik weer kan lopen).

Verder ga ik nu (behalve vandaag, griepje ofzo) braaf elke dag naar de ADO en heb zelfs een baan gevonden vanaf januari! Bij de wereldwinkel, helemaal te gek!

Ik heb mijn moeilijke momenten, vooral als het druk is in mijn hoofd, maar verder gaat het de goede kant op!

Liefs, Ons

zondag 23 september 2012

De domper van een mooie dag.

Vandaag heb ik het eindelijk aangedurfd, ik ben samen met mijn man Dirk met onze racefietsen op pad geweest. Na de blessure aan mijn knie (die nog steeds niet helemaal over is) heb ik maanden stilgezeten, ben 10 kg aangekomen en ben aan de alcohol gegaan. Ik wilde altijd al triatlons gaan doen en de racefiets stond er klaar voor.
Na wat oefenen met het in- en uitdraaien van mijn voeten in de klikpedalen en het afwachten tot mijn knie eraan toe was, hebben we vandaag onze eerste tocht samen gemaakt. Nog een beetje onwennig en gespannen, maar o zo lekker! Wat was ik blij toen ik geheel pijnloos thuis kwam! Het was wel een beetje triest en frustrerend dat ik zelfs door 'gewone' fietsers werd ingehaald onderweg, maar het gaat om de lol toch?
Zo ben ik dus inmiddels elke dag weer aan het wandelen (minimaal 5 km), ik ben weer aan het zwemmen, sta op de crosstrainer en fiets. Ik durf zelfs korte afstanden te dribbelen.
Ik was helemaal blij met vandaag dus ik post dat op FB. Ik kreeg allemaal hartstikke leuke reacties, maar ja, je kunt erop wachten, de kritische noot. Vindt je fysio het wel goed? En je arts? Het is af en toe net alsof ik bij elk bericht op FB (dat ik bijvoorbeeld naar de kapper ben geweest) er bij moet vermelden dat ik officieel toestemming heb van mijn arts en fysio.
Ik let heus wel op wat ik doe en probeer zo veel mogelijk te genieten. Dat willen mijn alters ook. En het helpt me van de alcohol af te blijven. Tanja (één van de boze delen) heeft echt super genoten van de fietstocht. Dat doet me zo goed! Ik moet hen immers ook tevreden houden, ook al is het 1 lijf.
Anyway, dat was dus een beetje jammer, ook al was de reactie goed bedoeld. Waarom trek ik me dit zo aan? Geen idee. Het is gewoon fijn een keer op de euforietroon te zitten.
Ik laat me iig niet weerhouden, ik ga door met trainen en pas uiteraard op.
Welterusten en tot de volgende keer!

donderdag 30 augustus 2012

F

Wat moet je doen als 1 van je beste vriendinnen wss gedwongen wordt opgenomen... Zij heeft ook DIS, en mensen met DIS moet je zeker niet opsluiten.
Maar het gaat zo slecht met haar dat ze het mss niet overleefd.
Ik ben wanhopig, ik zou alles wel voor haar willen doen. Maar ik ben ook beperkt in mijn mogelijkheden. Waarom verteld ze al vriend (die ze al jaren heeft) niet van haar problemen? Ok, hij is er minder het type voor, maar dat was mijn man ook niet maar dat is hij wel geworden, de schat.

Was er maar een stichting die de gevolgen van ernstig misbruikte en mishandelde kinderen op latere leeftijd opvangt...

Ons

dinsdag 28 augustus 2012

Wat lees ik nou weer via FB? De kans is minder groot als je verkracht wordt dat je zwanger wordt volgens de SGP?!?! Nou dat mag ik uit eigen ervaring en de ervaring van een vriendin toch wel tegenspreken! Wat een walgelijke bewering van die politicus!
Gatver, ik word gewoon misselijk van zo'n gedachtegang!
Niks tegen Christenen, maar wel tegen bekrompt denken.

Jasses, ben er helemaal naar van!

Tot snel!

maandag 27 augustus 2012

Mijn eerste bericht

Nou heb ik toch al een tijdje deze blog en dankzij mijn vriendinnetje Debbie leer ik nu meer over het vervelende woord, computers! ;-P
Ik zit nu al twee dagen behoorlijk vast met mezelf en blij met een plekje als dit. Ik ben dus Marlies, en heb een Dissociatieve Identiteits Stoornis. Dat betekent dat ik voor mijn vierde jaar (en al die jaren erna) al ben misbruikt en mishandeld.
DIS is een stoornis waarbij je afsplitst in meerdere alters/delen. Die hebben een deel van je verleden overgenomen, zodat je de pijn niet altijd voelt. Een soort beschermingsmechanisme.



Ik ben gek op hardlopen en triatlons, dat haalt me bij de tijd en kan ik me in afreageren.
Ik zal snel meer posten, ik ga nu weer verder beppen met Debz!

Tot snel!